افق جنوب-فاطمه روحانی نژاد: به گزارش افق جنوب؛ پاورلیفتینگ یا همان وزنه برداری قدرتی، یکی از قدرتی‌ترین ورزش‌های جهان است. این ورزش به نوعی یک رقابت نفس‌گیر نیز محسوب میشود که ورزشکاران حرفه‌ای همه توان خود را برای پیروزی در میدان به کار می‌گیرند. در این مصاحبه به گفت‌و‌گو با زیبا چهارنظم تنها دارنده ی مدال طلای پاورلیفتینگ کشور از استان بوشهر پرداختیم.
خودتان را معرفی کنید:
زیبا چهارنظم متولد ۱۳۵۰/۲/۱۱ هستم و تحصیلاتم سیکل است.
همسر و پسرم فوتبالیست هستند و خانوادگی اهل ورزش هستیم.
درمورد ورزش پاورلیفتینگ توضیح میدهید؟
این ورزش سه حرکت دارد: پرس سینه، اسکوات و لیفت، که در هر حرکت ورزشکار سنگین ترین وزنه ای را که میتواند به صورت ثبت رکوردی میزند و این رکورد در جدول وزنی و سنی مربوط به ورزشکار ثبت میشود. در اتمام مسابقه بالاترین رکوردها به مقام اول، دوم و سوم میرسند.
از کجا شروع کردید؟
اوایل پاها و دست‌هایم درد میکرد و مرا به آقای انگالی که ورزش تراپی انجام میدهند معرفی کردند. آقای انگالی در منزل حدود ۹ ماه با من کار کردند؛ چون زانویم را عمل کردم و درمان نداشت و عصب های دستم را هم عمل کردم اما فایده‌ای نداشت. هرروز با آقای انگالی کار میکردیم و بعدها دیدند که من توانایی دارم، برای ورزش باشگاهی در کنار ورزش درمانی خانم لاله نیکنام را به من معرفی کردند و این آغازی بود برای رشته پاورلیفتینگ، چون خانم نیکنام مربی تیم پاورلیفتینگ استان بوشهر و مدال آور و رکورددار ملی بودند.
بطور همزمان با خانم نیکنام و آقای انگالی کار میکردم که به مسابقه برسم. از هر دو جهت کار میکردم چون خانم نیکنام به من در مورد مسابقه گفتند و من هم برای مسابقه با آقای انگالی مشورت کردم که با این سن و با این وضعیتی که دارم میتوانم برای مسابقه بروم یا خیر؟
آقای انگالی تایید کردند و خانم نیکنام متوجه شد که وزنه ها را خوب میزنم؛ در عرض سه ماه کار کردم و رفتم برای مسابقات استانی.
تیم ما سه نفر بود که رفتیم برای مسابقات استانی، من و خانم نیکنام و خانم قاسمی.
در مسابقه استانی خیلی از ما تعریف میکردند که خیلی خوب و حرفه‌ای وزنه میزنیم. بعد از مسابقه استانی ما سه نفر راه یافتیم به مسابقه کشوری و در یک تیم بودیم.
وقتی خانم نیکنام و قاسمی را میدیدم انگیزه می‌گرفتم و برای مسابقات کشوری حدود یک سال تمرین میکردیم. برای مسابقه ما و خانم نیکنام گروهمان از هم جدا شد و خودش هم باید مسابقه میداد و رفتند به تیم دوم که هم مربی باشد و هم بتواند مسابقه بدهد.
ما هم با مربی دیگر رفتیم ولی اگر خانم نیکنام همراهم بودند شاید میتوانستم بهتر از این عمل کنم ولی بچه ها که می‌دیدند من با این مشکلات جسمانی و سن و وزن به مسابقه آمدم بسیار تشویقم میکردند.
در مسابقات کشوری خانم نیکنام با من نبود، بخاطر اینکه سال اولم بود و تنها بودم، استرس زیادی داشتم ولی کاری از کسی ساخته نبود، پس من و مربی تیم خانم جاشوگری بودیم. وقتی میخواستم وزنه ها را بزنم به خانم جاشوگری گفتم که با خانم نیکنام هماهنگ کند که چگونه انجام بدهم و روش صحیح وزنه زدن را به من توضیح دهند. شب اول در حدی استرس داشتم که نمی‌خواستم برای مسابقه بروم ولی با کمک خانم نیکنام و خانم جاشوگری استرسم کمک تر شد و توانستم درحد توانم وزنه ها را بلند کنم. به یاری خدا و تمرینات خوب و حرفه ای توانستم مقام اول و مدال طلای مسابقه کشوری پاورلیفتینگ و انتخابی تیم ملی را کسب کنم.
مشوق شما کیست؟
مشوق ما بیشتر خانم نیکنام بودند چون در باشگاه به من انگیزه میدادند و تشویقم میکردند.
چه چالش هایی پیش رو داشتید؟
من و یکی از بچه های برازجان و چندتا از دختران گناوه سوار اتوبوس شدیم و رفتیم و باز آنجا ایاب و ذهاب و هزینه اسکان و غذا برعهده خودمان بود؛ فقط هزینه رفت و برگشت را هیئت بوشهر پرداخت کرد. ضمنا ما از هیچ مکملی استفاده نمیکنیم و خوشحالم که با تیمی کار میکنم که هدف فقط ورزش، سلامتی و پیشرفت هست.
بعضی مواقع که مسابقه هست باید هرروز تمرین کنیم، ساعت هایی که مربی میگوید باید سر تمرین برویم، غذاهایی که مربی میگوید باید بخوریم و برای مسابقات باید وزن خود را حفظ کنیم.
چشم انداز ۱۰ سال آینده را چگونه میبینید؟
اگه خدا کمک کند و زور و بازویی با حمایت های همسرم باشد دوست دارم بیشتر پیشرفت کنم و به مقاطع بالاتری دست یابم.
الگوی شما چه کسی بود؟
الگوی من خانم نیکنام بود.
دغدغه های شما چیست؟
برای شرایط سنم که در باشگاه هم کار میکنم استرس زیاد دارم.
حمایت ها به چه صورت بود؟
حمایت ها در هنگام مسابقه ایاب و ذهاب و لباس ورزشی بوده و هیچ هزینه ی خاصی صورت نگرفت. بعد از مسابقه تا به امروز هم نه هیئت بدنسازی برازجان و نه هیئت بدنسازی بوشهر هیچ حمایت، تشویق و تقدیری از من نکردند. انتظار حداقل یک تقدیر داشتم چون میبینم که شهرها و استانهای دیگر برای ورزشکارانشان چقدر اهمیت قائلند و بعد از مسابقه از آنان تقدیر میشود. ورزشکار به حمایت و تشویق نیاز دارد که باز بتواند به راهش ادامه دهد. از شهرستان حتی یک تماس با من نگرفتند که تلفنی تبریک بگویند. به ورزشکاری که چنین افتخار بزرگی برای استان آورده کمترین توجهی نشد. حتی پارسال هم از مربی‌ام خانم نیکنام و هم تیمی‌ام خانم قاسمی که مدال نقره و برنز کشوری آوردند نیز تقدیری هرچند ساده نشد و این مساله من را ناامید و بی انگیزه کرد ولی با کمک مربیانم آقای انگالی و خانم نیکنام باز انگیزه دارم که به مسابقات برگردم و محکم تر و پر تلاش تر از قبل به راهم ادامه بدهم.
افتخارات خود را بیان کنید:
برگزیده استان و عضو تیم پاورلیفتینگ استان بوشهر، اعزامی به مسابقه کشوری و انتخابی تیم ملی و کسب مقام اول و تنها مدال طلای کشوری استان بوشهر در این مسابقه بوده ام.
چه توصیه ای برای بانوان دارید؟
به همه ی خانم ها توصیه میکنم که هیچ وقت برای ورزش کردن یا مسابقه رفتن دیر نیست، در هرلحظه از زندگی میتوان برای هدف و پیشرفت شروع کرد.
تمرینات در کدام باشگاه صورت میگیرد؟
من به باشگاه شخصی خانم نیکنام میروم و به عنوان عضو تیم پولاد دخت به سرپرستی خانم نیکنام حضور دارم که فقط تخصصی ورزش پاورلیفتینگ را با ما کار می کنند.
از دید شما کلمات زیر چه توصیفی دارد؟
ورزش: سلامتی
پاورلیفتینگ: هیجان
پولاد دخت: سربلندی
لاله نیکنام: همه چیز تمام
دشتستان: سرسبزی و زیبایی
چه صحبتی با خانم لاله نیکنام دارید؟
برای زحماتی که برایم کشیدند، صبر و تحملی که به خرج دادند و مرا به اینجا رساندند تا بتوانم مثل خودشان مقام طلا را کسب کنم بسیار سپاس گذار هستم.
کلام آخر؟
از آقای انگالی که مرا به سلامتی رساندند و مرا تشویق کردند که وارد این ورزش بشوم و همسر و فرزاندانم که در نبود من صبر و تحمل پیشه میکنند نیز کمال تشکر و قدردانی را دارم. همچنین از زحمات تیم خبری افق جنوب بطور خاص ممنونم که این گفتگو را با من انجام دادند.
